வைகையின் ஈரம்

வெள்ளிக்கிழமை காலை விடியும் போது வான்மதிக்கு கலக்கம். தூக்கக்கலக்கம்? இல்லையே! பின்? நாளை இந்தநேரம் கிளம்பியாக வேண்டும். எங்கு? சென்னைக்குத்தான். நேற்று மாலை முறுக்குச் சுட்டாச்சு. வத்தல் மல்லிப்பொடிகள் வடகம்… இன்றும் சில… ம்… விளையாட்டு சாமான்கள் ஒன்றிரண்டு எடுத்து வச்சாச்சு. இன்று போய் ஸ்வீட்கள் சில வாங்கவேண்டும். இந்த ஊரிலிருந்து பக்கத்து ஊருக்குப்போய் ‘டிரெய்ன்’ பிடிக்கனும் கலக்கம்… கலக்கம்…

முதுமை வந்தாச்சு. இளம் வயதில் வாடைää கோடை காலங்களைக் கண்டு அஞ்சியதில்லை. இரவு தாமதமாகத் தூங்கினாலும்ää விடியற்காலை முன்னதாக எழுந்து வேலை செய்தாலும் உற்சாகம் குறைந்ததில்லை.

மகனும்் மகளும் படிக்கும் வயதில் உடல் வலியோோ மனவலியோ பாதித்தாலும்் அதனை விரைவாகப் போக்கிவிட்டுு துறுதுறுப்பாக இயங்கிய நாட்கள் எத்தனை இன்பமானவை. கணவரிடம் சின்ன அல்லது பெரிய சண்டைகள் வந்தபோதும் ஓரிரு நாட்கள் அல்லது ஒருவாரத்தில் அது தொலைந்து போகும்.

பிள்ளைகள் வளர்ந்துு மணமாகி ஆளுக்கு ஒரு திசையில்் முக்கியமாக பரந்து நீண்டää நீரால் அடிக்கடி சு10ழப்பட்ட சென்னையில் வாழப்போன பின்?

ஒவ்வொரு வீட்டிலும்ää தெற்கே கன்னியாகுமரியிலிருந்து…… பிள்ளைகளைப் பார்க்கப்போய்க்கொண்டுää அந்த ஊரிலும் இருக்க முடியாமல்…. சொந்த ஊரிலும் நிரந்தரமாகத் தங்கமுடியாமல்…. எப்படிச்சொல்வது?

முக்கியமாக மதுரையிலிருந்து கிளம்பும் வைகை(லாரி) எக்ஸ்பிரஸில் செல்லும் முதியவர்கள்…. அல்லது சென்னையிலிருந்து திரும்பும் இதே கிழ உருவங்கள் படும் வேதனைகளை இதோ இந்த இளம் வயது மகன்கள்ää மகள்கள் புரிந்து கொள்ளாமல் இல்லை. ஓரிருநாட்கள் விடுமுறைக்கு வந்து விட்டுää எளிதாக டிக்கெட் கிடைக்கும் இதே வைகையில் அவர்கள் திரும்பும்போது இந்த முதியமுகங்களின் துயரங்களைப் பாப்பதுண்டு. அவர்களின் மூட்டைää முடிச்சுகளை ஊர்கள் வரும்போது ஏற்றி இறக்க உதவுவதோடு மட்டுமின்றிää அவர்களுக்கு சிறுசிறு உதவிகளையும் செய்வதுண்டு.

வான்மதி புரண்டு படுத்தாள். நாளைக்கு?.... மணி ஆறாகும்போது கிளம்பியாக வேண்டும்.

அவளுக்கும் ஒவ்வொரு மாதம் பயணத்திலும்ää தான் பெறாத மகன்கள் அல்லது மகள்கள் உதவுவதுண்டு.

இந்த வருடமும் மதுரைப்பக்கம் மழையே இல்லையே! இந்த வைகையில் கொஞ்சம் கூட ஈரம் இல்லையே! யாரோ அவள் பயணம் செய்யும்போது சொன்னார்கள்.

யார் சொன்னது வைகையில் ஈரம் இல்லையென்று? இன்று கூட இவள் வண்டி ஏறும்போது இளைஞன் ஒருவன் இவளிடம் “அம்மாச்சி’ää பையைக் கொடுங்க”… என்று வாங்கிää கட்டைப் பைச்சுமையை வண்டியில் ஏற்றி வைத்தான்.

இருக்கையில் அருகிருந்த பெண்மகள் ஒருத்திää (ஐ.வுயில் வேலை செய்பவளாம்) நான் கொஞ்ச நேரம் நிக்கிறேன். நீங்க காலை நீட்டிää ரிலாக்ஸ் பண்ணிக்கொள்ளுங்கள் என்று சொன்னாள். வான்மதி தனியாகப் பயணம் செய்தபோதும்…. இதோ ஈரம் இந்த வைகையில் இருக்கிறது. மழை இல்லாவிட்டாலும்ää தண்ணீர் இல்லா விட்டாலும். இந்த வைகை தினமும் ஓடுகிறது. இளநெஞ்சு ஈரங்கள் அன்பாக நனைத்து குளர்விக்கின்றன. இறக்கித் தந்துää சிறிது தூரம் தூக்கிவந்து…. வான்மதிக்கு பயணம் இன்னும் சில ஆண்டுகளுக்குச் சலிக்காது. “வைகையின் ஈரத்தால்”.
-வனஜா பாண்டியன்